Druga część rozdziału nr 4 Nabywanie większej wprawy z książki:
Ubuntu. Oficjalny podręcznik. Wydanie V

Poradnik przeznaczony jest dla początkującego użytkownika.
Część porad można wykorzystać w każdej wersji Ubuntu. Niektóre zaś dotyczą tylko Ubuntu 10.04 LTS (z długoterminowym wsparciem) w którym jest domyślnie zainstalowane środowisko graficzne Gnome.

Aktualizowanie systemu

Żaden program czy system operacyjny nie jest doskonały. Z tego właśnie powodu programiści Ubuntu publikują aktualizacje bezpieczeństwa i poprawki. Są one umieszczane w repozytoriach Ubuntu i całkiem proste w instalacji.

Większość publikowanych aktualizacji będzie dotyczyła kwestii bezpieczeństwa.Ich ukazanie się oznacza, że programiści znaleźli w oprogramowaniu słaby punkt, ale także to, że udało się go wyeliminować. Pojawi się też pewna liczba poprawek usuwających błędy krytyczne. Użytkownicy domowi właściwie nie mają powodów, aby nie instalować poprawek natychmiast po ich ukazaniu się; mogłoby to zagrozić bezpieczeństwu systemu. Chociaż Ubuntu jest znacząco lepiej zabezpieczone przed zagrożeniami niepokojącymi niektóre inne systemy operacyjne, takimi jak wirusy czy oprogramowanie szpiegujące, należy pamiętać, iż żaden komputer nie jest zupełnie bezpieczny, a to dlatego, że nie ma oprogramowania doskonałego. Kiedy zostanie wykryty problem, który może dotyczyć bezpieczeństwa systemu, na przykład przepełnienie bufora, wówczas poprawki są przygotowywane i publikowane tak szybko, jak to możliwe, nawet jeśli zagrożenie wydaje się być odległe. Programiści Ubuntu przyjęli również rygorystyczną politykę nieumieszczania w stabilnych wydaniach nowych wersji programów z nowymi czy zmienionymi funkcjami. Taka praktyka powoduje, że system jest stabilniejszy, bo nie wprowadza się do niego nowych problemów.

Instalowanie aktualizacji
Ubuntu codziennie sprawdza repozytoria w poszukiwaniu nowszych wersji zainstalowanego oprogramowania; gdy potrzebna będzie aktualizacja, użytkownik zostanie poinformowany.

Ubuntu 10.04 obsługuje aktualizację pakietów za pomocą menedżera aktualizacji. Użytkownik jest powiadamiany o poprawkach bezpieczeństwa, a także o pojawieniu się nowej wersji Ubuntu. Ponieważ wydanie 10.04 ma długoterminowe wsparcie, system poinformuje użytkownika tylko o kolejnym wydaniu LTS, co oznacza, że do kwietnia roku 2012 w tej materii będzie panowała cisza. Ustawienie to można zmienić; w tym celu należy z menu wybrać System/Administracja/Menedżer aktualizacji i kliknąć Ustawienia.

Szczegółowe informacje o aktualizacjach
W oknie Menedżer aktualizacji (rysunek 4.6) można znaleźć też bardziej szczegółowe informacje na temat usuwanych usterek. Po kliknięciu Wyświetl szczegóły pokazane zostaną informacje o tym, co zostało naprawione i w jaki sposób. Może tam znajdować się również lista CVE. Zawiera ona unikalne identyfikatory przypisane do poszczególnych luk w zabezpieczeniach. Na stronie http://cve.mitre.org/ można znaleźć szczegóły na temat takich usterek. Jednak na co dzień większość użytkowników nie musi przejmować się takimi szczegółami (i nie przejmuje się).

Rysunek 4.6. Informacja o dostępnych aktualizacjach

Jak zainstalować program, którego nie ma w repozytoriach?
Chociaż repozytoria zawierają ogromną ilość pakietów, czasem brak w nich tego, który akurat jest potrzebny. Pierwszą rzeczą, którą należy sprawdzić, jest to, czy zostały włączone dodatkowe repozytoria, takie jak universe i multiverse. Można to zrobić z menu System/Administracja/Źródła oprogramowania. W zakładce Oprogramowanie Ubuntu należy sprawdzić, czy zaznaczono pola wyboru dla repozytoriów main, multiverse restricted i universe. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie https://help.ubuntu.com/community/Repositories.

WSKAZÓWKA: Wyczerpane repozytoria
Repozytoria universe zawierają tysiące pakietów będących częścią dystrybucji Debian, na której oparte jest Ubuntu. Wszystkie te pakiety są całkowicie wolne i wspierane przez społeczność oraz programistów Ubuntu.
Repozytoria multiverse zawierają wiele pakietów, które można swobodnie pobierać i instalować, ale nie należą one całkowicie do wolnego oprogramowania. Jeżeli użytkownik chce używać tylko w pełni wolnego oprogramowania, nie powinien korzystać z tych repozytoriów.

Jeżeli po dodaniu wymienionych repozytoriów nadal nie można znaleźć pakietu, należy przeprowadzić polowanie na dodatkowe repozytoria za pomocą wyszukiwarki i sprawdzić, czy uda się odnaleźć odpowiednie. Jeśli polowanie się powiedzie, należy je dodać, korzystając z omówionego wcześniej okna Źródła oprogramowania, a następnie za pomocą Synaptica zainstalować poszukiwany pakiet.

Jednymi z typowych, dodatkowych repozytoriów, na które można liczyć, są tzw. PPA (Personal Package Archive). Cenne informacje na temat korzystania z repozytoriów PPA można znaleźć na stronie https://help.launchpad.net/Packaging/PPA/InstallingSoftware.

Jeżeli nie można odnaleźć właściwych repozytoriów, należy szukać pakietów dla Debiana (z rozszerzeniem .deb); są one zwykle dostępne na stronach konkretnych programów, tak jest na przykład w przypadku Readera firmy Adobe czy komunikatora Skype. Wystarczy taką paczkę pobrać i uruchomić, klikając dwukrotnie. Jeżeli pakiet dla Debiana nie istnieje, należy wyszukać autopakiet (więcej w dalszej części rozdziału).

Jeżeli wszystko zawiedzie, być może trzeba będzie pobrać kod źródłowy i skompilować program, korzystając z instrukcji na stronie https://help.ubuntu.com/community/CompilingSoftware.

Zmiana układu menu
Chociaż domyślny układ menu Programy, Miejsca i System jest logiczny, czytelnik może dopasować go bardziej do swoich potrzeb, przesuwając niektóre pozycje w nowe miejsca, ukrywając inne i tym podobne. Wszystko to można łatwo wykonać, korzystając z umieszczonego w systemie edytora menu.

Aby dokonać zmian w menu, należy wybrać kolejno System/Preferencje/Menu główne lub kliknąć menu prawym przyciskiem myszy i z wyświetlonej listy wybrać Zmodyfikuj menu. Niezależnie od wybranej metody, zostanie wyświetlone okno edytora (rysunek 4.7).

Rysunek 4.7. Za pomocą edytora można łatwo zmieniać układ menu

Korzystanie z edytora menu jest intuicyjne. Aby zmienić pozycje menu, wystarczy kliknąć odpowiednie podmenu widoczne na liście z lewej strony okna, a następnie usunąć lub dodać zaznaczenie przy odpowiedniej pozycji. Aby dodać nową pozycję, należy zaznaczyć odpowiednie podmenu, a następnie kliknąć przycisk Nowa pozycja znajdujący się po prawej stronie. Zostanie wówczas otwarte nowe okno (rysunek 4.8).

Rysunek 4.8. W tym oknie można swobodnie dodawać nowe pozycje do menu

W menu można umieszczać programy (to domyślna zawartość), programy uruchamiane w terminalu czy pliki. Należy wybrać odpowiednie ustawienie w polu Typ; można też zostawić domyślną pozycję Program. W kolejnym polu trzeba wprowadzić nazwę pozycji, w polu Polecenie wprowadzić komendę (lub podać lokalizację pliku, jeżeli w pierwszym polu wybrano Typ: Położenie), a na końcu krótki opis w polu Komentarz. Aby wskazać program do uruchomienia lub plik, można też skorzystać z przycisku Przeglądaj. Na końcu można jeszcze kliknąć przycisk z ikoną i wybrać jeden z dostępnych symboli graficznych. Pozostaje już tylko kliknięcie OK, a nowa pozycja menu zostanie dodana.

cdn.

Pierwsza część:
http://www.linuxportal.pl/artykuly/dodawanie-i-usu/.../1-id100795