Fragmenty artykułów z książek wydawnictwa Helion.pl
Dodano: środa, 4 styczeń 2012r.
Fragment (pierwsza część) rozdziału nr 2 Konfiguracja doskonałego środowiska Linux z książki: Linux. Biblia. Ubuntu, Fedora, Debian i 15 innych dystrybucji.
Przed porzuceniem systemu Windows lub Mac na rzecz Linuksa jako podstawowego systemu biurowego w pierwszej kolejności trzeba się upewnić o możliwości instalacji wszystkich wymaganych aplikacji. Oznacza to konieczność sprawdzenia:
Otrzymanie doskonałego środowiska pracy w Linuksie wymaga włożenia nieco wysiłku. Dzięki wykorzystaniu podstawowej instalacji systemu Linux, połączenia z internetem oraz informacji zawartych w niniejszej książce Czytelnik powinien być w stanie skonfigurować system w sposób podobny do posiadanej wcześniej instalacji Windows bądź Mac, a pod niektórymi względami otrzymać nawet znacznie lepsze środowisko pracy.
W tym rozdziale zostanie dokładnie omówiony proces instalacji systemu Linux oraz jego konfiguracji, dzięki czemu proces migracji do Linuksa powinien być maksymalnie łatwy. Proces będzie przedstawiony na przykładzie konkretnej dystrybucji systemu Linux. Czytelnik pozna kolejne kroki prowadzące do otrzymania wygodnego systemu biurowego, a także sugerowane sposoby jego optymalizacji.
Informacje przedstawione w rozdziale pochodzą z wielu źródeł, w tym także z dokumentu „The Perfect Desktop” znajdującego się na witrynie http://HowtoForge.com. Wprawdzie w rozdziale skoncentrowano się na Fedorze, ale na wymienionej witrynie znajdują się również odpowiednie dokumenty przeznaczone m.in. dla dystrybucji Ubuntu, PCLinuxOS oraz innych. Ponieważ część oprogramowania przedstawiona w rozdziale oraz wymienionych dokumentach zawiera elementy, które nie są w pełni „wolne”, należy zapoznać się z ramką „Wykraczając poza wolne oprogramowanie”, zawierającą informacje na temat tych elementów.
Za każdym razem podczas dodawania oprogramowania do systemu należy sobie zadać pytanie dotyczące jakości, bezpieczeństwa oraz licencji danego oprogramowania. Złośliwe oprogramowanie może pozwolić złym ludziom na uzyskanie dostępu do komputera użytkownika. Z kolei kiepsko utworzone oprogramowanie może znacznie obniżyć wydajność działania systemu. Natomiast oprogramowanie zawierające elementy, które nie są w pełni „wolne” (kod własnościowy bądź opatentowane pomysły), może narazić użytkownika na problemy z prawem.
Ograniczenie się do oprogramowania dostarczanego wraz z dystrybucją systemu Linux, które zostało szczegółowo sprawdzone pod względem jakości i licencji (jak ma to miejsce w przypadku oprogramowania dostarczanego w ramach projektu Fedora), to najlepszy sposób zachowania bezpieczeństwa i sprawnie funkcjonującego systemu. Warto w tym miejscu przypomnieć, że wykroczenie poza wymienione bezpieczne granice może się wiązać z ryzykiem.
Przedstawione w tym miejscu wskazówki mają jedynie charakter informacyjny. Podczas omawiania oprogramowania, które Czytelnik może chcieć instalować w systemie Linux, autor będzie zwracał uwagę, jeśli oprogramowanie nie będzie w pełni „wolne”. Tego rodzaju oprogramowanie może zaliczać się do wielu kategorii, między innymi:
Kiedy tego rodzaju zagrożenia pojawią się podczas przedstawiania materiału, Czytelnik zostanie poinformowany o ryzyku związanym z używaniem oprogramowania, które nie jest w pełni wolne; zostaną także wskazane ewentualne rozwiązania.
Warto pamiętać o jednym: jeżeli Czytelnik nie będzie potrafił skonfigurować Linuksa podobnie jak używanego obecnie systemu Windows lub Mac, to prawdopodobnie nie będzie w stanie używać systemu Linux do codziennej pracy. Z tego powodu w tym rozdziale zostaną przedstawione krok po kroku procesy tworzenia doskonałego środowiska do pracy w Linuksie.
Nie każde oprogramowanie i nie wszystkie ustawienia środowiska będą od razu doskonale dopasowane do wymagań użytkownika. Jednak dzięki omówieniu dostępnych opcji w zakresie dodawania aplikacji, optymalizacji systemu i przeniesienia danych (dokumentów, plików muzycznych itd.) do systemu Linux Czytelnik nie powinien tęsknić za poprzednim systemem operacyjnym.
Wprawdzie w książce jest wielokrotnie podkreślana wolność wyboru systemu Linux i sposobu jego używania, to jednak procedura tworzenia doskonałego środowiska zostanie przedstawiona na przykładzie konkretnej dystrybucji Linuksa. Następnie, mając opanowane podstawy przedstawione w tym rozdziale, Czytelnik będzie mógł zastosować informacje znajdujące się w pozostałej części książki do dowolnie wybranej dystrybucji.
Aby utworzyć środowisko omówione w tym rozdziale, będzie potrzebny komputer połączony z internetem. Następnie Czytelnik zainstaluje dystrybucję Fedora znajdującą się na płycie DVD dołączonej do książki. Jeżeli jednak Czytelnik chce rozpocząć przygodę z Linuksem, używając innej dystrybucji, wówczas może zainstalować inny system Linux (lista dystrybucji dołączonych do książki znajduje się w dodatku A). W wielu przypadkach informacje znajdujące się w tym rozdziale można wykorzystać do otrzymania tych samych wyników w innej dystrybucji.
Dystrybucje systemu Linux (w tym wiele dołączonych do niniejszej książki) mogą działać na niemal dowolnym komputerze, począwszy od wyposażonego w procesor 486 aż po najnowsze serwery klasy przemysłowej. Jednak w celu uzyskania najlepszych wyników zalecane jest użycie komputera PC o nieco większych możliwościach.
W tabeli 2.1 wymieniono zalecenia dotyczące komputera, na którym ma być zainstalowana dystrybucja Fedora znajdująca się na płycie DVD dołączonej do książki.
W zależności od przeznaczenia systemu Linux może wystąpić potrzeba użycia dodatkowego sprzętu komputerowego. Przykładowo użytkownik może chcieć dodać kamerę internetową, skaner, głośniki, drukarkę lub zewnętrzną pamięć masową. Jednak komponentem, którego dodanie wiąże się z największym wyzwaniem, jest karta sieci bezprzewodowej.
Tabela 2.1. Wybór komputera dla dystrybucji Fedora
Procesor - Należy wybrać procesor minimum Pentium Pro 400 MHz. Wprawdzie to minimum, ale do wygodnej pracy zalecany jest procesor pracujący z częstotliwością co najmniej 1 GHz. Na płycie znajdują się 32-bitowe wersje systemów Linux, ale one działają również z procesorami 64-bitowymi. (64-bitowe wersje dystrybucji można pobrać samemu z witryn producentów dystrybucji).
Pamięć - Minimalna zalecana ilość pamięci RAM to 512 MB, ale niektóre większe aplikacje nie działają zbyt dobrze w komputerze wyposażonym w mniej niż 1 GB pamięci RAM. Aplikacje służące do takich zadań, jak edycja wideo lub projektowanie CAD/CAM, mogą wymagać jeszcze więcej pamięci RAM. (Obecnie komputer używany przez zaawansowanego użytkownika posiada przeciętnie od 2 do 4 GB pamięci RAM).
Pamięć masowa -Zalecane jest przygotowanie przynajmniej 5 GB wolnej pamięci na dysku (im więcej, tym lepiej). Aby uzyskać taką ilość pamięci masowej, komputer:
Inny osprzęt -Potrzebne będą napęd DVD i karta sieciowa. Komputer musi umożliwiać rozruch z płyty DVD, a kartę sieciową należy połączyć z internetem. Ponadto, choć system Linux może działać bez wymienionych dalej komponentów, to jednak przedstawiona tutaj procedura zakłada użycie klawiatury, monitora i myszy.
Po przygotowaniu komputera przeznaczonego dla Linuksa trzeba się upewnić o dostępności połączenia z internetem. Połączenie przewodowe niemal zawsze i bez żadnych problemów działa od razu. Gorzej jest jednak w przypadku kart sieci bezprzewodowych.
Pewne karty sieci bezprzewodowej działają od razu w Linuksie. Przykładowo sterowniki kart sieci bezprzewodowej dla Linuksa są umieszczone w Fedorze oraz innych dystrybucjach. Niektóre mogą wymagać uaktualnienia oprogramowania firmware, natomiast inne będą używać sterowników dostarczonych z systemem. Karty sieci bezprzewodowej Intel IPW to przykłady kart wymagających do prawidłowego działania uaktualnienia oprogramowania firmware. Kilka wydań wstecz wydawcy Fedory, Ubuntu oraz kilku innych dystrybucji ugięli się i dołączyli oprogramowanie firmware przeznaczone dla kart sieci bezprzewodowych Intel IPW.
Jeżeli posiadana przez Czytelnika karta sieci bezprzewodowej nie działa, czasami warto oszczędzić sobie problemów i zaopatrzyć się w kartę, która jest bezproblemowo obsługiwana przez system Linux. Więcej informacji na temat kart sieci bezprzewodowych obsługiwanych w Linuksie można znaleźć na stronie http://linux-wless.passys.nl/query_alles.php.
W celu zmuszenia do prawidłowego działania karty sieci bezprzewodowej, która nie jest obsługiwana w Linuksie, przydatne mogą się okazać dwa projekty. Pierwszy z nich to Linuxant DriverLoader (http://www.linuxant.com/driverloader) przeznaczony dla kart nieposiadających wymaganego firmware. Natomiast drugi, NDISwrapper (http://sourceforge.net), zawiera informacje o sposobach użycia sterowników Windows w systemie Linux.
c.d.n
Wpisy z bloga/ TOP